Sejarah Kemerdekaan Tanah Melayu, Mengapa British Memilih UMNO
Sebenarnya adalah lumrah apabila mana-mana
kerajaan penjajah memilih kelompok pentadbir atau pemerintah yang bersekutu dan
menyokongnya bagi menggantikan atau selaku proksi apabila sesebuah negara
diberi hak kemerdekaan. Di negara ini, proksi atau penerus pemerintahan
mengikut acuan dan dasar penjajahan Inggeris ialah UMNO.
British telah memilih UMNO sebagai
pemangkin warisannya bagi memastikan semua bidang dan perusahaan yang berkepentingan terutamanya
dari segi ekonomi tidak akan merugi dan tidak mengurangkan dari apa yang pernah
diperolehi selama ini. Halangan utama British pada peringkat awal mempengaruhi
pembentukan UMNO ialah perwatakan dan kewibawaan Dato’ Onn yang dilihat sebagai
orang yang sangat cerdik, keras kepala dan kuat kemelayuaannya serta sangat
bersemangat memperjuangkan rakyat marhein. Dato’ Onn dianggap penghalang
besar dan boleh mencacatkan tujuan tersirat pemberian kemerdekaaan kepada Tanah
Melayu.
Sepanjang usia Dato’ Onn sejak kecil
lagi, telah diperhatikan oleh Inggeris dengan begitu teliti sekali. Kadang kala
tindakan dan persetujuan Inggeris adalah kerana terpaksa bagi memastikan jarum
yang dicucuk tidak terasa tetapi tetap berjaya mengeluarkan bisa yang
mengharuskan kuasa Melayu terjelepok di kaki mereka. Dalam era Dato’ Onn ini,
kuasa Melayu yang amat dicemburui oleh Inggeri ialah kerajaan negeri Johor yang
dirasa amat liat hendak ditundukkan. Ini adalah kerana pelbagai strategi
Inggeris dapat dibaca oleh pembesar dan bijak pandai Johor. Dato’ Onn contohnya
tidak dipersetujui oleh pegawai Inggeris di Johor dan Singapura apabila
dicadangkan pergi mengiringi Tengku Mahkota ke London melanjutkan pelajaran
yang pada hakikatnya adalah untuk menjadikan baginda dan segala kerabat diraja
yang mengiringi baginda berfikiran Inggeris daripada berbudaya Melayu.
Kebijakan dan kecerdekan Dato’ Onn telah terserlah sejak kecil lagi. Beliau
diakui sebagai master mind atau ketua dalam kumpulan kanak-kanak yang menjadi
taulan mahupun penghibur Tengku Mahkota Ismail.
Inggeris terpaksa bersetuju Dato’ Onn
yang ketika itu berusia 9 tahun turut serta ke sekolah khas bagi anak-anak raja
di Suffork London kerana Tengku Mahkota sangat akrab dan rapat dengan beliau.
Bagi Inggeris, kepimpinan dan kepintaran Dato’ Onn amat terserlah berbanding
dengan putera dan anak-anak pembesar Johor lain. Malah di Suffork, Dato’ Onn
juga adalah pelajar cemerlang. Inggeris
amat khuatir jika pengaruh yang hendak ditanam
kepada putera-putera sultan gagal kerana sikap Dato’ Onn yang begitu kritis,
berani, suka bertanya, mengkritik, berdikari dan berminda lojik akan membongkar
dan menggagalkan agenda British terhadap sultan Johor dan sultan-sultan Melayu
lain.
Pada tahun 1909, Dato’ Onn telah
diarah pulang ke Johor oleh British bagi memisahkannya dengan Tengku Mahkota.
Mereka memberi helah yang mengatakan Dato’ Onn telah cukup ilmu dan telah layak
berkhidmat dengan kerajaan Johor. Sebenarnya Dato’ Onn dilihat cukup
berpengaruh di Suffork bukan sahaja kepada putera-putera raja Melayu tetapi
juga kepada putera-putera raja dari Eropah yang belajar di situ. Dato’ Onn
telah pulang ke Johor dan diikuti oleh Tengku Mahkota kemudiannya, kerana tidak
sanggup berpisah dengan beliau. Mereka telah dimasukkan ke MCKK di mana Dato’
Onn mendapati silibus dan skima
pelajaran yang diajarkan telah jauh ketinggalan dari apa yang pernah
didudukinya di Suffork. Di MCKK beliau telah mengkritik silibus dan skima
pelajaran yang bermatlamat untuk menjadikan putera-putera raja Melayu sebagai
orang Inggeris. Di MCKK beliau menjadi guru mengajar bahasa Inggeris kepada
putera-putera raja secara percuma dan kegiatan ini sangat dibimbangi oleh
British kerana sikap Dato’ Onn yang tidak takut dan hormat kepada orang
Inggenris boleh mempengaruhi putera-putera raja Melayu.
Dato’ Onn boleh dikatakan telah
disingkir dari MCKK oleh British secara halus. Beliau telah kembali ke Johor
dan mula berkhidmat sebagai kerani rendah pada 1912 pada usia 17 tahun dan
telah dipaksa kahwin oleh Dato’ Jaafar bagi mendidik beliau dengan sifat
bertanggungjawab. Pada masa yang sama beliau diwajibkan menganggotai Pasukan
Askar Timbalan Johor (JMF). Setelah bapa beliau iaitu Menteri Besar Johor, Dato’
Jaafar Muhamad meninggal dunia pada 1919 dan apabalia Sultan Ibrahim merampas
harta pusaka bapanya, beliau telah menjadi penentang Sultan secara
terang-terangan. Diwaktu yang sama juga Inggeris terus menghasut pembesar dan
Sultan Johor supaya meminggirkan Dato’ Onn yang dianggap merbahaya dan pencemar
maruah kerabat diraja dan istana Johor.
Inggeris telah berusaha untuk menyingkirkan
Dato’ Onn secara berterusan sejak kecil hingga dewasa dengan menghasut Sultan
Ibrahim tetapi Dato’ Onn sering terselamat kerana pengaruh bapanya dan kehendak
Tengku Mahkota yang sangat mengasihi beliau. Usaha-usaha Inggeris menghasut
para pembesar dan golongan berpendidikan dengan menaburkan fitnah secara halus
akhirnya berjaya memberi tekanan dan mengelirukan orang Melayu semasa Dato’ Onn berada di kemuncak
kepimpinan dalam UMNO. Dato’ Onn ditolak
oleh orang Melayu sendiri dan peristiwa ini sangat
menyedihkan beliau sehingga Dato’ Onn menggambil keputusan meninggalkan UMNO
pada 1951. Dato’ Onn telah digantikan dengan YM Tunku Abdul Rahman yang
dianggap begitu ideal oleh Inggeris dalam mencapai matlamat dan menjaga
kepentingan serta mengekalkan pengaruh mereka. Mereka sangat yakin hanya UMNO
dan Tunku akan mengikut segala acuan dan perancangan mereka.
Inggeris sangat gembira apabila Dato’
Onn dapat disingkirkan secara halus. Mereka sangat berpengalaman dengan Dato’
Onn yang telah berjaya menuntut banyak keistimewaan orang Melayu dan Raja-raja
Melayu dan mengetahui agenda Inggeris. Dengan tersingkirnya Dato’ Onn yang
telah dituduh sebagai pengkhianat bangsa, Inggeris dengan mudah dapat
meletakkan tokoh dan pengaruh mereka. Setelah Dato’ Onn keluar dari UMNO,
Inggeris kelihatan seolah-olah bersedia memberi kemerdekaan segera dengan
meletakkan pelbagai syarat.
Diantaranya ialah penerimaan pendatang asing yang
dibawa masuk Inggeris sebagai warga negara. YM Tunku juga dikehendaki menghapuskan
terlebih dulu fahaman dan pengaruh komunis. Mereka yakin YM Tunku tidak akan berjaya atau
terpaksa mengambil tempuh masa yang lama sehingga ada memperkirakannya akan
hanya tercapai pada penghujung 1960-an atau awal 1970-an. Ketika itu Inggeris
akan sempat menyusun strateji politik dan ekonomi demi kepentingan mereka.
YM Tunku telah berjaya menubuhkan
jawatan kuasa menuntut kemerdekaan yang terdiri dari perwakilan UMNO, wakil pelbagai kaum iaitu Cina dan India dan wakil majlis
raja-raja. Beliau telah mendesak Inggeris untuk berbincang dan pada masa yang
sama bekerjasama dengan semua kaum terutamanya dengan orang Cina dan India menyusun
strateji menghapus komunis.
YM Tunku terpaksa akur dengan persetujuan Inggeris
yang akan memerdekaan Tanah Melayu pada penghujung 1950-an atau awal 1960-an
atau lebih cepat lagi jika Tunku dan Ahli rombongan yang menuntut kemerdekaan
bersetuju tidak menyekat pelbagai kepentingan British di Tanah Melayu. Dengan
persetujuan itu, Inggeris telah memastikan jawatan potfolio penting dalam
Jemaah Menteri sebelum merdeka dipegang oleh pegawai-pegawai Inggeris.
Pilihanraya pertama telah diadakan
pada tahun 1955 dan diikuti dengan banyak pilihanraya tempatan atau majlis
perbandaran sebagai pengenalan dan pendedahan kepada rakyat. Semuanya telah
berjaya dilakukan dengan baik dan dalam keadaan harmoni sehingga Inggeris
terpaksa berpuashati dan bersetuju memberi kemerdekaan pada 1957. Pada 31 Ogos
1957, Tanah Melayu telah merdeka tetapi pengaruh Inggeris kekal sehingga ke
hari ini.
Dengan mengetahui sedikit sejarah dan falsafah pemikiran politik Inggeris dan pemikiran orang Melayu menerusi UMNO di era Dato' Onn dan pemimpin-peminpin selepas beliau maka terserlah hala tuju dan pemikiran politik UMNO pada masa ini dan akan datang yang telah mewujudkan komplikasi positif dan negatif sehingga negara ini terperangkap dengan budaya pelbagai amalan rasuah politik. Jika rakyat tidak berupaya dan tidak segera berusaha untuk memperbaiki dan mengubahnya, negara ini dibimbangi sedang menuju kehancuran.
Oleh Tun Sheikh Engku Bendahara
Banda Hilir Melaka 8.2.2013
